Á fletinum stjörnunar, bjartar speglast þar smáar bárurnar, lyftast til skýjanna á hvelfingu himnanna, stjörnur mannanna (lýsa upp daganna) en hvar, -en hvar? Í reikulum augunum og brostnum vonunum Og týndum löngunum,hverfur mannfjöldinn tár á mjúkri kinn, grætur um sinn enn hverfur maðurinn sjálfum sér frá. Djúpið svarta í, lífsskipin ný sökkva þar í, vatnið umvefur maðurinn sefur, lífið hann hefur, og Ægi gefur en tekur á ný.