stundum þegar ég vakna
og ég ligg milli svefns og vöku
geri ég mér grein fyrir því
að ég hef ekkert að hugsa um
nema þig
þar sem þú liggur
hunangslituð
í roða morgunljóssins
og þá held ég að ég sé ekki
vaknaður

þegar ég er sofandi
og ég ligg milli þessa heims og drauma
uppgvötva ég að þó svo
að þú sért við hliðina á mér
get ég ekki
snert þig
silkihvítt hörundið
bráðnar undan fingrum mér
og þá held ég að ég sé enn
vakandi