í húminu tifa hljóðar smástjörnur þoka læðist yfir þú breiðir yfir hné og brjóst en finnur hvergi hlýju stöku gluggar stara út í myrkrið einmana innan úr þokunni berast þér fjarræn hljóð borgarinnar þú breiðir yfir hné og brjóst en finnur hvergi hlýju hvik leita augu þín út á dauflýst stræti sem renna út í þokuna undir bleikum mána ósýnilegur í þokunni ertu ein þú breiðir yfir hné og brjóst en finnur hvergi hlýju

Tifar Tifar Tifar Tifar Tifar þar til að þú stoppar.

ef það væru dyr að draumum þínum myndi ég ganga inn og baða mig í sólskini drauma þinna og ef það væri til lykill að þessum dyrum myndi ég ganga inn og læsa á eftir mér halda raunveruleikanum fyrir utan með sinn kalda snjó og svarta myrkur fyrir utan dyrnar að draumum þínum nei! -ég myndi ganga inn og læsa til að enginn annar kæmist inn ef það væru dy

Gakk með mér um skóglendi fylgjum troðnum stíg inn í þykknið Trén skarta miklu laufskrúði nýfallið regn perlast mjúkur jarðvegurinn undir fótum okkar gegnum laufþykknið ná sólargeislarnir ekki Loftið er rakt og þungt rotnandi laufblöð flugur á sveimi köngulær leggja fyrir þær net sín í rjóðri einu rífa úlfar í sig hind hjörturinn flúði í ljósaskiptunum öðlast tennur þeirra og augu undarlegt endurblik gult og rautt leiddu mig eftir stígnum heim

'Eg hef oft velt fyrir mér, á undaförnum árum, hvort ljóðformið sem táknmiðill sé búinn að ná hámarki sínu. Eftir að formbyltingin var gerð, virðist sem að ljóðið sé komið í öngstræti. Sé ljóðinu stillt upp við hlið skáldsögunni kemur í ljós að ljóðið er eins og hrörnandi hundur, gamall og skapstyggur en skáldsagan léttur og leikandi hvolpur. Skáldsagan er opin í báða enda en mér virðist ljóðið ekki á sömu braut. Hvað finnst ykkur?

nóttin vefur þér í svarta arma sína strýkur þér um enni hvítkalda hönd

Undanfarið hef ég gert það af gamni mínu að fylgjast með ljóðaskrifum hér á netinu. Margt sem hér er birt er með þó nokkrum ágætum en margt er miður, svona eins og gerist og gengur myndi maður ætla. Það sem stingur mig þó í augum er hve lítið netskáldin virðast þekkja til ljóðlistarinnar. ‘Eg veit ekki hvort það sé rétt hjá mér en ég hef það mjög sterklega á tilfinningunni að margir hverjir lesi lítið sem ekkert af ljóðum eftir aðra en sjálfa sig. Jú, kannski renna skáldin augum yfir eitt og...

Margt af því sem sagt var í dag Rann inn á augu okkar -eins og snjóflóð um hábjartan dag í sólbráðinni leynist þú

Dúnmjúkt næturmyrkrið siglir inn á þig rákir þess sjást á þé