Sannleikann
uppgefinn fær ekki
birtan nær ekki
myrkrið hopar fyrir lyginni
lætur lífið í smástund
frá sér
og gleymir því á bekknum
aldrei aftur
líta augun blá sannleikann
sem gefst upp
gengur í burtu grátandi
friðurinn er úti
trén eitt sinn stolt
hverfa í sorta vetrarins
og snjórinn líður inní myrkrið
og hverfur á endanum
úr myrkrinu kemur syndin
blásvört með augun
sálarlaus
-nýr dagur
ljúfir tónarnir fljúga um
fylla höfuðin sem brosa
blóm sem springa út
einu sinni á ári
augun síþreytt reikandi
sálin breytt leitandi
en finnur ekki