Ég lærði snemma að brosa af því að brosið er svo falleg Það gefur til kynna góðvild og hamingju gagnvart lífinu Kannski er gleðin of mikil Kannski finnst þér ég fara of nálægt En ef ég hefði ekki brosið þá myndi ég spúa eldi Ég þrái gráa svæðið Hinn gullna meðalveg Það eina sem ég hef er brosið til að bæla niður óttann Inni í mér brennur hatur Ég veit ekki hvaðan það kemur Ég veit að hverju það beinist en það étur mig upp að innan Bræðin blossar uppi Ég gnísti saman tönnum Kreisti aftur...
Hún tók fyrstu skrefin Fikraði sig áfram Ekki detta Skall í gólfið Stóð aftur á fætur Hann hellti í glasið Vandaði sig Ekki hella niður Glasið splundraðist Hreinsaði það upp Hún hljóp bakvið kofann Faldi sig Ekki finna mig Þeir náðu henni Finn betri felustað næst Hann talaði við fólkið Hlustaði að athygli Ekkert vesen Slagsmál brutust út Gengur betur næst Hún kyssti strákinn Innilega Ekki meira Gekk of langt Segja nei fyrr Hann drakk úr flöskunni Af áfergju Ekki of mikið Kastaði upp Þurrkaði...
Leið alltaf eins og… ..Framlengingunni á líkama þínum. Þessari einu sem að þú varst ósátt við. Sama hvernig þú reyndir að breyta henni hélt hún alltaf sinni upprunalegu mynd. ..Einu horninu í húsinu þínu. Þessu eina sem alltaf var óhreint. Sama hvernig þú reyndir að þrífa það þá tókst það ekki. ..Glerbrotunum. Þessum sem þú reyndir að líma saman og móta úr þeim blómavasa. Vasinn var ætlaður fyrir rósirnar Þessar sem þú ræktaðir af ást. Blómavasinn endaði sem stytta. Þessi bæklaða af sjálfri...
Fyrra ljóðið er upprunalega myndin en svo þróaðist það út í þetta seinna sem er bara endirinn á fyrra ljóðinu. Mér fannst það einfaldara og stílhreinna að hafa bara seinasta erindið, hvað finnst ykkur? Hvort er betra? Hérna koma þau: 1) Mamma. Leið alltaf eins og… Framlengingunni á líkama þínum. Þessari einu sem að þú varst ósátt við. Sama hvernig þú reyndir að breyta henni hélt hún sinni upprunalegu mynd. Einu horninu í húsinu þínu. Þessu eina sem að alltaf var óhreint. Sama hvernig þú...
Að þú rífir mig í sundur Opnir mig upp á gátt Berstrípir mig inn að kjarna og snertir hann með þínum Svo að við getum ekki logið Að við sjáum inn í hvort annað Skiljumst að í áfalli en sameinumst í þránni eftir einhvers konar sannleik
Ég er búin að hlaupa í allar áttir sem að hjartað mitt hefur beint mér og troða það undir fótum mér aftur og aftur og aftur Í von um að það hitti á endanum á réttu lausnina
Tælandi tónarnir tættu mig sundur og Rám en mjúk röddin réðst inn að rótum og Ég rifnaði niður í öreindir að innan og þótt þú horfðir í gegnum mig án þess að sjá það
“Hættu að reykja, klæða þig svona furðulega og hlusta svona mikið á Placebo! Vertu eðlileg!” Fyrirskipaði hann í þeim tilgangi að leiðrétta mig og betrumbæta Rétt áður en hann koxaði á sjálfum sér Ældi fæðubótarefnunum yfir gallajakkann sinn og slökkti á fm á meðan hann íhugaði að fækka ljósatímunum
Takk fyrir Brotna spegilinn Rispurnar á húðinni Tárin í augunum Grátstafinn í kverkunum og kuldann í sálinni Í kjölfarið af Skýjaborgunum Söng englanna Fiðringnum í maganum Bleika skýinu og sólskininu í hjartanu
Þú sást ekki þegar litlu gylltu fiðrildin brutust úr hjarta mínu og flögruðu svo fallega í áttina að þínu Nú hrynja þau í formi þúsund tindrandi tára svo angurvært niður vanga mína þú sást það ekki
Þú… býrð yfir sjálfumgleði af því taginu sem að fær mig til að vilja… …rífa þig niður í blóðugar lúbarðar tætlur… …nudda andlitinu á þér upp úr þeim, brosa og segja bæ…
Stundum… seint á kvöldin… Heyri ég litlu raddirnar pískra umhverfis mig eða djúpt í huganum á mér Finn mig velta um tungu og tönn merjast svo milli tannana… Vitandi að á morgun verði mér ælt upp í ógeðslegri sögu
Gagntekin af þeirri magnþrungnu tilfinningu að vera yfir mig ástfangin Tryllt af ástarsorg Blæðandi svöðusárinu sem þú skildir eftir í hjarta mér Meðvituð um að þú ert sá eini sem ég hef nokkurn tímann elskað Súrt að komast að því að þú ert ekkert merkilegri en allir sem ég hafnaði vegna þess að mér fannst þeir ekki standast samanburðinn við þig
kl. 8:15 að morgni dags í næringarfræði: ég kemst að því að maður er víst það sem maður borðar verður litið niður á hálfétna prins pólóið og kókið í töskunni minni jú, þarna er ég! minnir mig á það sem er stundum sagt að af verkunum verði menn dæmdir.. sem er bara önnur leið til að segja að þú sért það sem þú gerir… verður hugsað til þess að ég hafi nú gert ýmislegt í gegnum tíðina en hafi aldrei lokið neinu og engu áunnið skynja eigið tilgangsleysi sem aldrei fyrr og íhuga að drekkja mér í kókinu…
Ef að það gengur þá gengur það vel ef að þrá minni og löngun er varpað í geymslu Mínar innstu og leynustu á endanum fel því ég veit að það mistekst af fenginni reynlu
'Eg vil vera flögrandi gítarspilið sem hljómar fallega en stefnulaust út í loftið 'Eg vil að þú sért róandi bassalínan sem að leggur tón sinn undir mig og gerir mig fullkomna ————————————————- endilega segið hvað ykkur finnst…
ýmindin hrynur er ég opna mig aftur berskjölduð, brotin og óbætanleg 'I sálu, huga og hjarta mér drynur þessi þráláta spurning… …hvernig fer? beint eða bogið satt eða logið ég vildi þig aldrei hvert eð er…
Hugi notar vefkökur til að bæta notendaupplifun á vefsíðunni og greina umferð um hana.
Einnig hefur Hugi uppfært persónuverndarstefnu sína. Skoðaðu stefnuna hér..
Hugi notar vefkökur til að bæta notendaupplifun á vefsíðunni og greina umferð um hana.
Einnig hefur Hugi uppfært persónuverndarstefnu sína. Skoðaðu stefnuna hér..
