Rigningin, sem í morgun féll á húsþök og rann niður strætin eftir stutta ferð eftir þakrennum, er enn sýnileg í svörtum gljáandi götum borgarinnar. Hátt fyrir ofan strætin, rétt fyrir neðan kólgugrá ský hangir már nokkurn veginn hreyfingarlaus. Einstaka vængtak gefur til kynna lífsmark. Í götunum speglast götuvitar og umferðarljós. Appelsínugul, rauð, gul og græn. Birta svífur upp til skýjanna litar þau. Þessi birta, gulrauð og hvít, umvefur allt, borgina, götunar, skýin og mig. Ég horfi út...