Vegurinn er langur. Einmanalegur og undarlegur, annars eyðilegt landslag endalausrar sandauðnar. Ég sótti þennan stað heim sveif um í draumi, frá degi til dags draumi klæddur. Seiðandi tónar strjúka vanga minn, sólargeislar verma augun. Langt í burtu, hulið mjúk mistri má greina rauð fjöll, og hvítt hús. Vegurinn er langur. Lítt notaður og í niðurnístlu, nær samt ekki alla leið, ég verð að ganga. Ég fór þaðan, sneyptur og snauður, skelfingu lostinn. Næturnar niðdimmar, næra martraðir mínar....