Að semja rétta stöku eina, slíkt er lítið mál. En hugaskáldin reyna’og reyna og rína’í sína sál. Blóð í fögrum orðum borið barið niðr’á blað. Oft úr sínu hjarta skorið, svo pointið komist að. En í slíkum orðabruðlum á að vera lím. “Æ, ég óvart gleymdi stuðlum, en sjáðu, það er rím!” Davíð kallinn yrði dapur, daufur dálkinn í. “Æ, þetta er ó-kveðskapur, ég lofa’ ykkur því.” Kæru vinir, viljið reyna vanda ykkur næst. Sko, að berja saman stöku eina Er langt frá því að vera það vandamál sem...