Hugi.is - Notendur

Hví grætur þú ? (0 álit)

í Ljóð fyrir 18 árum, 6 mánuðum

þessi gráa rigning græt með henni get ekki farið út í dag án þess að blotna græt ekki af gleði yfir að eiga þak yfir höfuðið og góða kápu græt á góðum degi yfir að geta ekki verið úti þegar sólin skín

vogun vinnur - vogun tapar (1 álit)

í Ljóð fyrir 18 árum, 6 mánuðum

í hífandi haustrokinu héldu laufin sér fast í tréð og kjökruðu af ótta við ýlfrið i vindinum og glymjandi málmskellina í garðhliðinu föl af ótta en full lífslöngunar langaði þau að upplifa annað vo

eftirhreytur þunglyndis (8 álit)

í Ljóð fyrir 18 árum, 6 mánuðum

ég er búin að biðja svo oft um að fá að deyja að ég er örlítið hrædd um að verða hrifsað burt þegar ég verð loksins farin að lifa <i> var að velta því fyrir mér <br>hvort endalaust sé unnt að storka örlögunum </i

hvatning (3 álit)

í Ljóð fyrir 18 árum, 6 mánuðum

mér hefur verið nauðgað áður helvítið þitt stundi hún með hnífinn við hálsinn … hef eftir það bullandi herpes hægra megin á píkunni HIV smituð að auki … haltu áfram – kláraðu og njóttu … <i>hverjum finnst þetta grimmt?</i

oddaflug yfir lauginni (5 álit)

í Ljóð fyrir 18 árum, 6 mánuðum

grái fokkerinn flýgur norður flugtækni gæsanna sem fylkjast suður að sækja flensu fer ekki framhjá mér flýt á bakinu fram og aftur augnabliksmóment í takt við tíðarandann - október 2005

skýjafarið (3 álit)

í Ljóð fyrir 18 árum, 7 mánuðum

skýjafarið skuggar og glitský skyggja á ávalar hlíðar skýjafingur leita uppi logandi bletti leita og iða titra og teygja toga í rætur móður jarðar sem stynur og biður um meira

Kvöldganga í vetrarbyrjun (2 álit)

í Ljóð fyrir 19 árum, 6 mánuðum

Þegar ómar næturhörpunnar spegla sig í regnboganum sem vaggar á gárum í voginum við skímu borgarljósanna Þá verður fegurðin svo yfirþyrmandi að máninn felur andlit sitt feimnislega vafinn skýjatrafi stjörnurnar blikna og norðurljósin nötra Þá stari ég hugfangin á fegurðina og leita að lýsingarorðum sem duga … leita að orðum til að lokka þig með mér næst

hugmynd (3 álit)

í Ljóð fyrir 19 árum, 6 mánuðum

upp úr þurru birtist hún borubrött kvað sér hljóðs og kyrrsetti allt í kolli mínum æddi um eins og ótemja sem engum böndum verður á komið út í buskann eins og örskot hvarf hún fari hún fjandans til

sorg (0 álit)

í Ljóð fyrir 19 árum, 8 mánuðum

tárin taka ekki tilgangsleysið í burtu þau skilja eftir svarthol svikinna vona hið innra einsemd svo sára að annað er hjóm og eftir að bliki augnanna blæðir út að lokum er bleksvart tómið svo takmarkalaust án vona

Ó eining (0 álit)

í Ljóð fyrir 19 árum, 10 mánuðum

Ung og heit sigldu þau seglum þöndum um lífæð ástarinnar í leit að hjarta velsköpuðu hjartalaga hjarta með hólf fyrir bæði. En funheitt blóðið bar hann burt með blik í auga. Um háræðarnar hríslast hún með hugaróra og yrkir einmana ljóð um ólgandi þrá. Í ósæð og afkimum hjartans óma ástríðustunur svo ákaft er elskendur mætast að eldrautt hjartað missir slag í bylgju af blóði berst hann burt hún hríslast um háræðar - og stynur.

ein ein ein ein elti (0 álit)

í Ljóð fyrir 19 árum, 10 mánuðum

hún stendur ein upp við vegginn alein utan við hópinn afskiptaleysið öllu skárra en olnbogaskotin oddhvöss og grimm og augngoturnar sem segja svo margt því stendur hún einmana alein við vegginn utan við hópinn ——- (það væri gaman að fá mat yngri skálda á þessu ljóði mínu sem lenti í öðru sæti í ljóðasamkeppni MENOR og Heima er bezt 2004)

að kirkja.. (0 álit)

í Ljóð fyrir 19 árum, 10 mánuðum

amma dó og drengurinn litli minnist dimma dagsins í kirkjunni hvítu hann minnist klerkisins í kuflinum svarta og kaldrar grafar í kirkjugarði og segir: manstu þegar hann var að kirkja hana ömmu niður? (orð lítils frænda urðu kveikjan að þessu ljóði :-)

En þú brostir alltaf! (3 álit)

í Ljóð fyrir 19 árum, 10 mánuðum

Fannstu þá aldrei blómanna angan og ilvolgan vindinn vangann strjúka? Getur það hugsast að brosið þitt bjarta hafi verið brostið hjarta í felum?

ljóðskáld les (9 álit)

í Ljóð fyrir 19 árum, 10 mánuðum

eins og krækiber í hásölum helvítis hellti það úr hjarta sínu og hugarfylgsnum yfir ókunnug andlit úr öllum áttum og uppskar að launum lof og prís hafði svo hvergi höfði sínu að halla heim götuna vandraði gráti nær og galtómt híði með hrat í hjarta upprifna und og ískaldar minningar um einsemd og harðæri horfins tíma og helsára þanka

sá hlær bezt (1 álit)

í Ljóð fyrir 19 árum, 10 mánuðum

þegar ég hjóla á harðakani eins hratt og ég get meðfram hafinu bláa fyllist hjartað af hamingju og hugurinn flýgur svo hratt – og svo hratt að fæturnir hamast og snúast og snúast en flugfima kríugerið með hvössustu goggana gefst ekki upp og eltir mig uppi með einbeittan árásarhug en finnur engan höggstað - fyrir hjálminum (ennþá í Gróttu… þar eru fuglarnir og frelsið)