“Dýpsta sæla og sorgin þunga svífa hljóðlaust yfir storð” minnir mig að skáldið hafi ort hér forðum daga. Það dásamlega við ljóðformið er að það rúmar allan tilfinningaskalann. Þegar vond tilfinning er komin í ljóð verður hún meðfærilegri og þá verður auðveldara að höndla hana og komast frá henni… hún verður ekki eins bugandi. Leitt ef ljóðið mitt hefur valdið sorg, það var kannski svolítið eigingjarnt af mér að yrkja svona, en vonandi hef ég bara áður ort eitthvað annað sem hefur fyllt...
Hugi notar vefkökur til að bæta notendaupplifun á vefsíðunni og greina umferð um hana.
Einnig hefur Hugi uppfært persónuverndarstefnu sína. Skoðaðu stefnuna hér..
