i
nótt sáir fræjum sínum
í skjólsælan garð
fræin skjóta rótum
í rauða mold
svartar rósir
ii
flauelsmjúkum höndum
fer myrkrið um augu mín
uns flugbeitt morgunskíman
ræðst á mig
-og sker út skugga
iii
ljóshvít hendi
óstyrk
teygir sig
til að snerta mig
ljóshvít hendi
styrk
teygir sig
í skugga minn
iv
þegar ljósið fjarar
blæður skuggunum út
þegar ljósið fjarar
spyrja hafblá augu:
er ekkert eftir
nema nóttin?