Jahá. Ég held að fólk ætti að hjálpa sjálfu áður en það fer að reyna að bjarga heiminum. Þá er ég að tala um að hugsa um eigið andlegt og (=) líkamlegt heilbrigði, ekki græðgi. Svo á það að hugsa um ættingja, vini, vinnufélaga, skólafélaga, nágranna, samborgara, áður en það fer að taka áhyggjur heimsins inn á sig. Ágætur boðskapur hjá þér í greininni, en svolítið naívt. Það er nú varla óbreytilegt milli manna og samfélaga hvað þeir telja “gott”, og fólk sem telur sig vera “gott” fær oftast...