Fín grein. En þarftu endilega að trúa svona mikið? Það er staðreynd að lífið er til og það er að þróast í átt að flóknara skipulagi. Lífið er frábært og allt það. En af hverju ætti það endilega að þróast í átt að “hinu góða”? Þarf ekki að vera jafnvægi á hlutunum? “Því að þeim, sem hefur, mun gefið verða, og frá þeim, sem eigi hefur, mun tekið verða jafnvel það sem hann hefur” (Markús 4:25). Þróunin til fullkomnunar er grimm en réttlát, ég er ekki viss um að gott/illt sé heppilegt viðmið....