trén varpa skugga á sálarlausa maura en nýtast svo bara í veggi og staura eldivið til að hita upp ískalda menn. andlit svo sorgmædd, máð og grá eiturský hylja nú himinhvolf blá sýndu mér náttúru sem lifir enn. hendurnar blóðugar af endalausum syndum brosin skekkjast á gömlum myndum eitraður arfinn á samviskunni grær. forfeðranna sök - yfir heiminn lekur smákrakkinn ákærður - dæmdur - sekur sýndu mér manneskju sem ennþá hlær. í sjálfum mér blóðið blandast við sýru meðan útlit mitt hylst af...