Í mínum huga hafa flestir þeir er kenna sig við “ isma ” einhvers konar tilhneigingu til þess að ganga út að mörkum öfganna og kanski yfir þau, til þess að teljast til isma. Afleiðing “ rauðsokkuæðisins ” var að hluta til sú að konur, enduðu sem styttur upp á stalli, sem sumum líkaði vel, öðrum ekki, og einhvers konar “ kvendýrkun ” tók við þar sem karlmenn þorðu ekki að andmæla konum, af því þar töluðu konur, og alls konar lagasetning leit dagsins ljós, sem þó ekki þjónaði því meginatriði...