Ég er fyllilega sammála þér með að skáld í dag þurfi að temja sér aga. En er hægt að segja að það ríki stjórnleysi!?! Ég er meira á þeirri skoðun að skáld í dag eru mjög upptekin af því hvernig þeim líður, hvort þau séu elskuð osfrv. Nálgun þeirra á þessi málefni er yfirleitt ljóð í 1.p.et. sem fjalla um þetta á beinan hátt. Það er ,,mér líður svo illa“, ,,það elskar mig enginn”-ljóð. Mér finnst vanta í nútímaljóð táknin, djúpu hugsunina. Ég rek mig of oft á ljóð sem eru einföld, ekki svo að...