Gakk með mér
um skóglendi
fylgjum troðnum stíg
inn í þykknið
Trén skarta miklu laufskrúði
nýfallið regn perlast
mjúkur jarðvegurinn
undir fótum okkar
gegnum laufþykknið
ná sólargeislarnir ekki
Loftið er rakt og þungt
rotnandi laufblöð
flugur á sveimi
köngulær leggja fyrir þær net sín
í rjóðri einu
rífa úlfar í sig hind
hjörturinn flúði
í ljósaskiptunum
öðlast tennur þeirra og augu
undarlegt endurblik
gult og rautt
leiddu mig
eftir stígnum heim