Hugi.is - Notendur

Skuggalegri en barn (0 álit)

í Ljóð fyrir 18 árum

Þad er fimbulkaldi á klakanum og kuldi í glasinu. Svo kaldur ad þad hrymar á þad ég ryni á þad, í gagnrynum og öfgagullum samrædum vid alla hina sem hlusta ekki frekar en ég. Nú drypur i glas mitt, renna af hvörmum tár eda er ég bara med sár eftir fadmlögin ádan sem lögin stödvudu. Sólin ætlar ekki ad rísa ekki fyrir mig ekki aftur. Og ég ætla ekki ad hætta ekki fyrir thig ekki aftur. Bílstjóri viltu snúa vid ég held ad ég hafi séd restina af sjálfsvirdingunni beygja nidur austurstræti ad...

Þögult lag (0 álit)

í Ljóð fyrir 18 árum, 1 mánuði

Með þessum uppgjafartón vil ég byrja lagið, vona að hann verði ekki of þungur svo ég nái að halda lagi. Tónarnir hoppa og skoppa, leika við hvern sinn fingur og líka mína. Nú fyllist tómið hljóði en ég stend eftir hljóður jafnvel rjóður. Ljósin blinda mig og sviðið gleypir mig. Svo fellur allt í dúnalogn, það hreyfist ekki neitt það heyrist ekki neitt það hafðist ekki neitt Enda var þetta ekki neitt neitt. Allur botn dottinn úr því sem átti að vera og jörðin gleypir mig……… Vonandi.

Þröngvað (0 álit)

í Ljóð fyrir 18 árum, 3 mánuðum

Ég stend andspænis skeftinu sem thú hefur beint ad mér. Bíd eftir kúlunni sem ber mitt nafn. Æpi upp í vindinn og uppsker munnthurk, legg undir aleiguna og vinn lífstídarbirgdir af vonsvikni. Ef ég held thessu áfram thá dey ég, ef ég gefst upp thá hætti ég ad lifa.

Afturhald (1 álit)

í Ljóð fyrir 18 árum, 3 mánuðum

Þú sérð það nú betur, endaleysan kemur þér um koll, grefur fjöldagröf sem ég neita að falla í. Þú klórar í murkinn bakkann, finnur tóma hamingju þess sem kann betur við loforð vonar en að deyja í örmum hins lifandi manns. Þú leyfir fortíðinni að afmá hug hins tæra í von um eilíft líf sálar þinnar. En getuleysi einstaklingsins háir þeim sem byggja alvaldið.

Væl (0 álit)

í Ljóð fyrir 19 árum, 1 mánuði

úff hvað ég er ömurlegur gæji, ég segi öðrum fyrir verkum með samviskuna á heilanum en gleymi að kveikja á meðvitundinni í smá stund til að leysa málið. Ég bora gat í vegginn til að fá súrefni en gluggarnir eru opnir, helvítis súrefni og langlífi munu verða minn dauðdagi. Ekki uppá gátt og ekki smá rifu, hvaða fjandans afskiptasemi er þetta. Dreptu í gamla lífinu, glæddu mig nýju.

andartak (6 álit)

í Ljóð fyrir 19 árum, 2 mánuðum

Ég þurfti ekki að sjá til að finna fyrir nálægð þinni, hjartað hamaðist og heilinn fór í frí. Stóð svo bara eftir titrandi með hendur í vasa. Strætó kom og ég fór mína leið!

Ég skrifaði ekki undir stríðsyfirlýsingu! (2 álit)

í Ljóð fyrir 20 árum

Stríðshrjáðar hetjur lepja gutl úr þornandi krönum vonarinnar. Innbyrðis barátta verður að slæmum vana sem seint hverfur. Öfgakenndir karlmenn upphefja rödd sína í hátalarakerfi lýðræðis síns. En hvert er markmiðið. Þrátt fyrir að hafa gert samning um dauð minn við fæðingu, þá neita ég að skrifa undir fyrir aðra.

Endalaust væl. (1 álit)

í Ljóð fyrir 20 árum, 1 mánuði

Krem alla löngun í líkamanum kæfi mína sál með hugleiðingum kefli fyrir vit mín, örmagna. Held aftur af tilfinningum hamast við að spara svör hætti að reyna nokkurn skapaðan hlut. Álpast um eirðarlaus ánetjast aumingjaskap átökin inní mér að deyja út. Kemst ekki lengra helvíti bíður Án þín er ég ekkert.

Náttúrulega (4 álit)

í Ljóð fyrir 20 árum, 1 mánuði

Hugur minn er útkrotuð krítartafla. Þú gengur að töflunni með tælandi bros. Grípur um púðann og sendir mér eggjandi augnaráð. Strýkur létt yfir það sem áður var skrifað, allar hreyfingar fullkomnar. Þú tekur upp krít og vefur henni um fingur þér. Tekur af skarið og fyllir hug minn aftur. Skriftin er fögur og þægileg. En eftir hálfnað verk hringir bjallan og þú lætur þig hverfa

Vonin í illskunni (1 álit)

í Ljóð fyrir 20 árum, 2 mánuðum

Í eftirfarandi ljóði nota ég spurningamerki til að útskýra setningu. Þætti vænt um að fá að vita hvort einhverjar reglur eru um notkun spurningamerkis í ljóðum. Með titrandi varir á taugum ég sit, tekst mér að fela líkið? Blóðugar hendur með bundið um vit, bara ef ég kem þér í síkið.

Strengjabrúða (4 álit)

í Ljóð fyrir 20 árum, 3 mánuðum

Eins og skotið úr byssu þýtur andinn úr mér á ógnarhraða og ég fell á gólfið. Vinir og vandamenn reisa mig við með stöngum, binda í mig spotta og sveifla mér til í dansi sem ég kann ekki. Gjörðir mínar eru þeirra hugmyndir, allt svo falskt en kunnulegt. En enginn gefur sér tíma til að blása í mig lífi.

Búinn! (2 álit)

í Ljóð fyrir 20 árum, 5 mánuðum

Minning um mig er sem dropi í haf. Máttvana orð mín öll skotin í kaf. Öskra og æpi, það heyrist ey neitt. Úrvinda af þreytu ég fæ engu breytt.

Skömm (2 álit)

í Ljóð fyrir 20 árum, 6 mánuðum

Orð sem þung högg merja andlit mitt, slíta vatnsleiðslur augnanna og lita vanga mína rauðum lit. Hverf í harða skel, fel tröllskessu tilfinninganna. Ásjóna mín afskræmd minnir á dykkfelldan Picasso. Hjarta mitt klæðist frostrósum. Fagurlega lagðar til að bæta skap mitt. En til að ná bata þarf að bræða þær.

Dauðans óp! (2 álit)

í Ljóð fyrir 20 árum, 6 mánuðum

Gefst nú up, geng í burt galinn með draug minn í bandi. Augun tóm, einskis spurt Auðn mín svo uppfull af sandi. Beiðni mín, betra líf bitur nú reyni að finna. Framandi, fjallið klíf fæturnir á sig þeir minna. Kominn hátt, kuldinn sár kæfandi fortíðin vill mig. Fer að brún, fell ég nú framtíðin gerir vart við sig. Sleppi mér, svíf nú létt sorgin hún brennur í minni. Annað líf, er það rétt ástina kveð nú að sinni.

Ólgusjór (4 álit)

í Ljóð fyrir 20 árum, 7 mánuðum

Kem mér fyrir í hugsanakáetunni. Forðabúrið ég, saga, tilfinningar. Velkist um í eigin voki, sjálfstæður enda einn. Lífshafið sér um skemmtunina, fylgist með gegnum kýraugað. Langar að leggjast að bryggju í ókunnu landi einn og yfirgefinn, byrja uppá nýtt. Eini björgunarbáturinn er …

Andleg skref!! (1 álit)

í Ljóð fyrir 20 árum, 7 mánuðum

Var það fjralægðin sem gerði fjöllin blá eða gerði hún mig bláan. Eygði ég von um meiri ró hugans eða hugði ég að því að láta vonina róa. Tók ég rétt skref í átt að velgengni eða átti ég yfir höfuð rétt á velgengni. Vildi ég skella ábyrgðinni um fullkomið líf á mig eða var fullkomið líf of mikil ábyrgð. Ætti ég að hætta að hugsa um það sem illa fer eða fara hugsanirnar kannski að hætta að vitja mín.

Ég er sorp! (8 álit)

í Ljóð fyrir 21 árum

Ég er hýðið af appelsínu gærdagsins. Ég er tóma rauðvínsflaskan við vaskinn. Ég er krumpaður tómur snakkpoki. Ég er smokkur falinn í ruslinu. Ég er eð vona að hægt sé að endurnýta mig.

Glatað (3 álit)

í Ljóð fyrir 21 árum

…að geta ekki kysst ljúfar varir þínar á rauðu ljósi. …að hlýja þér ekki þegar þér er kalt. …að fara ekki á undan þér fram úr að laga kaffi. …að heyra þig ekki segja góða nótt og takk fyrir daginn. …að fara ekki með þér í bíó og halda í hönd þína. Þetta fæ ég ekki lengur. Þessu hef ég glatað.

Frhh. (1 álit)

í Ljóð fyrir 21 árum, 1 mánuði

Orð þín mín aftökusveit, efinn í huga mér leit. Þú lagðist í láréttan dans, loforð þitt dó í örmum hans. Þó hefndin sé huglausum næst, þá held ég að við getum sæst og byggt betra traust en nú, beint frá grunni ég og þú.

Teitin (6 álit)

í Ljóð fyrir 21 árum, 1 mánuði

Lét tæla mig, féll í djúpa gyfju. Átti ekkert svar, komst ekki út. Þvældist bara um. Líkt og leiddur fyrir aftókusveit, átti aldrei von. Sogaðist strax inn, í vítahring. Grunlaus um afleiðingar. Kunni ekki að iðrast. Fór að sjá mig hverfa. Kunni ekki að stoppa. Vantaði björgun, vildi meir. Tímaskynið horfið. Útlitið svart. Stefndi í glötun. Eygði von á ögurstundu. Greip svo fast, mig verkjaði. Fann mig brenna, verða að ösku. Pússlaði mér smám saman aftur. Nokkra bita vantaði. Leitaði þeirra...