Þú sérð það nú betur,
endaleysan kemur þér um koll,
grefur fjöldagröf sem ég neita að falla í.
Þú klórar í murkinn bakkann,
finnur tóma hamingju þess sem kann betur við loforð vonar en að deyja í örmum hins lifandi manns.
Þú leyfir fortíðinni að afmá hug hins tæra í von um
eilíft líf sálar þinnar.
En getuleysi einstaklingsins háir þeim sem byggja alvaldið.
“she's the tear that hangs inside my soul forever”. (Buckley).