Orð sem þung högg
merja andlit mitt,
slíta vatnsleiðslur
augnanna og lita vanga
mína rauðum lit.

Hverf í harða skel,
fel tröllskessu tilfinninganna.
Ásjóna mín afskræmd
minnir á dykkfelldan
Picasso.

Hjarta mitt klæðist
frostrósum. Fagurlega
lagðar til að bæta skap mitt.
En til að ná bata
þarf að bræða þær.
“she's the tear that hangs inside my soul forever”. (Buckley).