hæ! Ég skil þig svo vel. Ég varð ólétt þegar ég var í 3ja bekk í menntaskóla, var búin að vera með kærastanum mínum í eitt ár, alger djammari og búin að plana margar utanlandsferðir og fleira…búmm þá komst ég að því að ég var ólétt. fyrsta sem mér datt í hug var að fara í fóstureyðingu, vildi ekki fórna öllu, hætta í skólanum, missa af skólaferðalaginu (vá, eigingjörn!!), eiga engan pening til að sjá fyrir barni, hvar áttum við að búa (bjuggum ekki saman á þeim tíma…) og þar fram eftir...