Álfar deyja ekki, aldrei, þeir geta ekki einu sinni verið drepnir. En þeir eru það skyldir okkur mönnum að þó þeir standi okkur mun framar andlega þá geta þeir fundið fyrir sársauka. Nema það að yfirleitt á ákveðnu stigi sársaukans þá sleppum við undan honum og deyjum en hjá álfum stigmagnast hann svo að einn tíundi verður nóg, nóg til að gera hvern manna algjörlega vitstola. jafnvel álfar, þeir þola ekki við, á endanum þá hörfa þeir, þeir gleyma sjálfum sér, gleyma öllu, þeir yfirgefa...