Mér finnst þetta vera rosalega rómantísk kenning, svona hálfgert “einn fyrir alla, allir fyrir einn”, og hef svosem ekkert slæmt útá hana að setja. Hinsvegar hef ég verið að hugsa um afhverju maður er að eyða tímanum sínum í kenningar yfirleitt… ég meina, en ef þetta er manns eina tækifæri, ef það er ekkert “afterlife”? Þá er maður bara ða eyða tímanum sínum í e-ð kjaftæði sem skiptir engu máli, eyða stórum hluta af EINA tímanum sem maður hefur, maður er aldrei aftur, dauður, farinn, allt...
Hugi notar vefkökur til að bæta notendaupplifun á vefsíðunni og greina umferð um hana.
Einnig hefur Hugi uppfært persónuverndarstefnu sína. Skoðaðu stefnuna hér..
