*sigh* hversvegna þurfa allir að taka allt svona alvarlega? Hversvegna þarf fólk að vera svona “hardcore”? Afhverju má fólk ekki skrifa og tala einsog það vill, svo lengi sem boðskapurinn(ef hann er til staðar) kemst til skila? Málvilla? Hljóðvilla? Ekki hef ég hugmynd um það hvort að ég þjáist af þessum “sjúkdómum”. Í rauninni er mér bara nokk sama, ég skrifa það sem ég vil, einsog ég vil, þar sem ég vil og þegar ég vil. Óháð því hvað brezhney, mömmu hennar/hans, íslenskukennurum eða...