Sandra vaknaði einn morguninn með sólskinið beint í andlitið. Glugginn var opinn og það var blíðalogn úti. Hver opnaði eiginlega gluggann? Hún leit ringluð í kringum sig og sá að sjónvarpið hennar var horfið en videoið brotið í spað. Myndirnar héngu skakkar á veggjunum, hundurinn hennar lá eins og meðvitundarlaus á gólfinu (hundur sem átti að kallast varðhundur) og páfagaukarnir báðir horfnir úr búrinu. Það voru innbrotsþjófar í herberginu hennar í nótt!!!!! Hún athugaði hvort hundurinn væri...

Það yrði mikill léttir, ef ermarnar upp brettir, aðstoðar við störfin, því þeirra er þörfin. Verum ekki löt, því meiri er okkar hvöt, það huga og vöðva styrkir ef mennirnir eru virkir.

Sólveig átti engan mann og bjó hjá öldruðum foreldrum sínum. Mamma hennar eldaði oní hana og faðir hennar borgaði reikningana hennar…eða stóran hluta af þeim. Þetta varð til þess að ef foreldrar hennar fóru út úr bænum í viku, gat Sólveig ekki eldað og lifði á óhollum skyndibitum, átti bara skítug föt því hún kunni ekki að þvo þvott, vaskurinn fylltist af leirtaui því aldrei treysti hún sér til að vaska upp og allt var í drasli í íbúðinni þegar foreldrar hennar komu heim. Nú fengu foreldrar...

Ég veit að þetta er kattasíðan en mig sárvantar ráð: Ég er að passa 2 naggrísi. Það er svo mikið hljóð í þeim og ég veit ekkert hvernig þeim líður þegar þeir “hrína” svona. Líður þeim illa hjá mér? Þeir klára matinn sinn daglega og eru mjög fljótir með vatnið. Þeir hljóta að sakna eigandans, því það heyrist ekki svona mikið í þeim þegar eigandinn er með þá. Þetta eru yndisleg dýr sem eru kyrr í fanginu hjá manni og maður gæti sofnað með þessi mjúku kríli í fanginu og vaknað með þau ennþá í...

Sumarnóttin björt og hlý, sólin okkar vermir ský. Sumarfríið enn á ný nú allir fá sitt langa frí. Kettir stökkva,hundar hoppa, apinn klifrar,kengúran skoppar en sólin alltaf allt og alla toppar því sumarbrosið hennar aldrei stoppa

Nóttin hún er ung, dagur vinna þung. hvíldu þig nú meira og lát oss drauma heyra. Draumar taka völdin, líða hratt um eins og öldin. Þú vaknar endurnærður en ringlaður og hrærður.

Það veldur engum skaða, að láta það bara vaða. Láttu orðin flakka, jafnt við fullorðna sem krakka. Þú tjáir þig er lifir, þó þú skjálfir og lifir. Eini sjénsinn í þessu “lævi” er þinn sjéns alla ævi. Svo dauðinn á skellur, tjaldið niður fellur. Ævin er búin og beinin orðin lúin.

hann er blindur en margt hann skynjar skimar með höndum, þannig hann sig brynjar. hann getur heyrt og finnur lykt hann getur snert og dundað við fikt. Hann á blindrahund, sem er hans nánasti vinur þeir eiga alla tíð stund, líka er eitthvað á dynur.

Hún Arna kjarna-barnapía hún aldrei óþekkt þurfti að flýja. Hún kunni sko á börnum lagið svo hún fór og kenndi fagið. Börnin gat hún róað er urðu þau æst, aðrar barnapíur hefðu sko hvæst. Arna tók þau í fangið og eftir það hafa þau í henni hangið. Hún gefur ykkur ráð því hún er allsgáð. Allt veit hún Arna því hún er barnapía í kjarna.

Ég heiti Oddljótur, bróðir minn, Oddhvass. Ég er sko steinbrjótur og systir mín, Skass Skass er þvílík frekja þau orð eru sönn. Til ættar má rekja þá frekju í Tönn Já, Tönn kann að bíta, og hún bítur fast! og vængina slíta, þá fyrst fær hún kast. Geðveiki í ætt okkar það er vægast sagt en “rólegir ættflokkar”: í okkar ætt var aldrei lagt.

Hún fékk neikvætt svar frá Listaháskólanum. Hún gerði sig fyrirfram undirbúna til að taka hvaða svari sem var frá þessum skóla sem hana dreymdi lengi um að komast í. Hún lifði og hrærðist í listum frá blautu barnsbeini og var farin að vera bjartsýn um jákvætt svar þegar henni var tekið inn í viðtal og inntökupróf. Allt tók þetta sinn tíma og dagarnir liðu mishratt og mishægt þangað til svörin birtust. Það fór mikil vinna í undirbúning til að þóknast þessum bráðvinsæla skóla og samkeppnin í...

Hvað varð um ykkur öll? Heyrið þið ei hróp og köll? Á spjalli er ei sálu að sjá, nú öskra ég:“Hvað gengur á?” Ég veit sumir eru feimnir og aðrir frekar spakir ýmsir eru gleymnir hinir eru stakir Komið nú á spjallið það ætti ekki að skaða í tómar eyður fallið og það má í allt vaða spjöllum um daginn og veginn, spjöllum um heima og geima ég yrði svo dauðsfegin að þurf´ei að spjalla ein heima Til þess er rásin, til spjallsins gerð komið nú í básinn þangað er stutt ferð