ég veit að ég er reið út í þessa helvíts jörð sem við búum á, ég trúi ekki rassgat á guð þó ég hafi fermst. mikill hluti af þessarri reiði er eigingirni, það hjálpar mér að' skilja að ég hef það ekki svo slæmt, það eru allir að deyja í ljóðunum mínum, ef þetta yrði að alvöru yrði ég líklega ákærð fyrir fjöldamorð! ég les mikið af svona bókum, til dæmis um þau ömurlegu réttindi kvenna í arabaríkjunum, en krakkarnir hafa ekki áhuga, ignorance is bliss! þetta var fyrsta sagan sem ég sendi inn....