það er bara eitthvað svo freistandi að láta ljóðin enda illa og smásögurnar líka, ég skrifaði sögu sem heitir til hvers, einhvern tímann í nóvember eða desember í fyrra, ég hefði ekkert á móti því að þú kíktir á það, svo gerði ég nú eitt voðalega bjartsýnt ljóð en ég held að það hafi enginn tekið eftir því, það heitir staðið á öndinni og ég fékk engar skoðanir út á það. svona er þetta að vera bjartsýnn, þá nennir enginn að lesa ljóðin manns.