Ég veit ekki af hverju en mér finnst eins og alltof stór hluti heimspeki snúist bara um einhverja leðinlega og ruglingslega útúrsnúninga á málinu. Nothing is better than god and bread is better than nothing. Is bread than better than god? Þetta er gott dæmi um svoleiðis. Og málið sjálft finnst mér líka ruglingslegt og leiðinlegt. Ég meina, vísar orðið “ég” í líkama fólks, sjálfvitund þess, minningar, sál, atómin sem líkaminn er úr eða hvað? Og er maður maður sjálfur eftr tíu ár og svo...