Ég samhryggist þér innilega. Ég veit hvernig er að missa góðan hest, hest sem er manni svo kær. Ein hestanna okkar greindist með spatt fyrir nokkrum árum, hann var ekkert sérstaklega skemmtilegur, svona hálfgerður kjáni og vildi alltaf gera eitthvað annað en hann var beðinn um að gera. En okkur þótti samt vænt um hann, og vildum ekki lóga honum. Hann fékk að standa í stóðinu í 2 ár og spattið lagaðist. En í dag má hann helst ekki standa á bás, þarf að vera í stórri stíu til þess að getað...