Mér finnst nú að fólk eigi geta ort ljóð um hvað sem er - þó svo að ljóðið endurspegli þunglyndi er eitthvað annað. Vandamál þessa ljóðs er, eins og svo margra ljóða sem hingað eru send, að ljóðmyndin sjálf er hrikalega léleg. Það er eins og fólk hreinlega skilji ekki eðli ljóða: Sumir blaðra og blaðra tóma samhengislausa þvælu á meðan aðrir halda að ljóð sé tilfinningar eingöngu. Ljóðmyndin sjálf er sennilega einhver mikilvægasti hluti hvers ljóðs og ef hún er biluð, líður innihaldið fyrir það.