Ég persónulega hata hesta. En því miður hef ég þurft að gera ýmsar málamiðlanir, mér þvert um geð. http://www.sannleikurinn.com/koniakstofan/showthread.php?tid=320
Það var algjör fljótfærni hjá mér að segja að annar stuðullinn þyrfti að vera í 3 braglið í 5 bragliða línu. Það var dagur bjórsins þegar það var skrifað, vonandi afsakar það hugsunarleysið.
Bravó! Alltaf gaman þegar menn yrkja sonnettur. Hinsvegar til að ort sé bragfræðilega rétt þarf nokkrar leiðréttingar: Er sekk ég/ mér í/ hugsan/irnar/ svartar í snævi/þaktrar/ nætur/innar/ næði Í fyrstu línu er of langt á milli stuðla. Í fimm bragliða línum (hver bragliður er hér tvo atkvæði og ég skipti þeim niður með “/”) þarf annar stuðullinn alltaf að vera í þriðju kveðu. Þriðju kveðuna hef ég boldað. Þá steypist/ ég í/ skáldsins/ blinda/ æði og skrifa/ meðan/ stjörnur/ blika/ bjartar...
Það má vera að þetta sé smámunarsemi en rithöfundur fer yfir allan texta sem hann sendir frá sér, handverksmaður sem vill láta taka sig alvarlega lætur ekki frá sér hluti sem detta í sundur og svo framvegis. Afhverju ætti einhver að lesa ljóðið ef höfundurinn sjálfur nennir ekki að lesa það yfir aftur til að fjarlæga innsláttavillurnar? Knús.
Hann á sennilega við þessar línur: mér var drekk í eigin blóði, og línan: en eg skil ekki hversvegna Þetta á nú sennilega að vera drekkt hjá þér og svo ég en ekki eg.
Ég lærði ekki að yrkja fyrr en eftir tvítugsaldurinn, því miður. Hinsvegar ætla ég að leyfa mér að kasta fram: Ef að hefði eitthvað lítilræði ort sem krakki, því ég vildi gleyma. Síst ég myndi sýn´á þessu svæði sum þó held ég talist gætu æði.
Þegar menn tóku upp á því að fikta við þetta ljóðaform bæði ensku og ítölsku sonnettuna þá brúkuðu þeir stuðla, reyndar eins og með öll önnur ljóðaform á þeim tíma. Sonnettan er í rauninni bragarháttur. Auðvitað er hægt að yrkja með þessu formi án stuðla. Ég er hinsvegar hræddur um að þá bitni það á gæðunum. Ef líkt er eftir íslenskum bragarháttum stuðlalaust þá verður það alltaf viðvaningslegt í augum þeirra sem unna forminu. Auðvitað er mönnum frjálst að yrkja eins og þeir vilja en að sama...
Eg man jötna ár um borna, þá er forðum mig fædda höfðu. Níu man eg heima, níu íviði, mjötvið mæran fyr mold neðan. Feitletruðu stafirnir væru þá ljóðstafirnir að mínu mati.
Gaman væri að fá rökstuðning hvers vegna þú telur það því samkvæmt mínum kokkabókum þá er þetta eins rétt og það getur orðið. Bætt við 20. október 2008 - 11:37 Tja fyrir utan reyndar að ég hunsa gnýstuðlana á einum stað þá er þetta rétt.
Hugi notar vefkökur til að bæta notendaupplifun á vefsíðunni og greina umferð um hana.
Einnig hefur Hugi uppfært persónuverndarstefnu sína. Skoðaðu stefnuna hér..
Hugi notar vefkökur til að bæta notendaupplifun á vefsíðunni og greina umferð um hana.
Einnig hefur Hugi uppfært persónuverndarstefnu sína. Skoðaðu stefnuna hér..
