Bravó!
Alltaf gaman þegar menn yrkja sonnettur.

Hinsvegar til að ort sé bragfræðilega rétt þarf nokkrar leiðréttingar:

Er sekk ég/ mér í/ hugsan/irnar/ svartar
í snævi/þaktrar/ nætur/innar/ næði

Í fyrstu línu er of langt á milli stuðla. Í fimm bragliða línum (hver bragliður er hér tvo atkvæði og ég skipti þeim niður með “/”) þarf annar stuðullinn alltaf að vera í þriðju kveðu. Þriðju kveðuna hef ég boldað.

Þá steypist/ ég í/ skáldsins/ blinda/ æði
og skrifa/ meðan/ stjörnur/ blika/ bjartar

Hér eru stuðlarnir á réttum stað en því miður þá stuðlar st ekki við sk. Þessir eru kallaðir gnýstuðlar. Orðinu “steypist” þarf að skipta út fyrir orði sem byrjar á sk.

Um s gilda sérstakar reglur. Ef næsti stafur á eftir s er k, l, m, n, p eða t, skal það líka eiga við um orðin sem stuðlað er við. Þetta eru kallaðir gnýstuðlar (sk, sl, sm, sn, sp eða st).

Ég byrja/ ljóð sem/ blótar,/ grenjar,/ kvartar
og barna/lega/ klambra/ saman/ kvæði
Ég hatur/ leysi/ hamslaust/ svo úr/ læði,
sem hendi/ngu sem/ ást og/ gleði/ skartar

Þetta erindi er flennifínt nema þarna er ákveðið lýti. Stuðlarnir eru greinilega H en þarna eru samt tvö L orð í sömu línu (3 línu). Annaðhvort L-orðið þarf nýjan upphafsstaf.

Að sleppa/ því að/ sofa‘ í/ margar/ nætur
Að skynja/ andann/ heitann/ streyma‘ um/ æðar
Að glata/ öllu/ viti‘ í/ tára/flóðum

Muna gnýstuðlana. Sk stuðlar aðeins við sk og svo framvegis.
Einnig vantar stuðla í þriðju línu.

Um drauma/ ferðast/, festa/ hvergi/ rætur
að finna/ vel til/ sinnar/ eigin/ smæðar
við dauðan/ daðra í/ enda/sneyptum/ ljóðum

Annarhvor D-stuðullinn þarf að vera í þriðju kveðu.
Dæmi: við dauðan/ sneyptur/ daðra´ í/ enda/ljóðum.

—–
Þetta er stórfínt, þrátt fyrir einhverjar bragfræðivillur. Innihaldið og orðaröðun er til fyrirmyndar og ég er ekki í nokkrum vafa að hér er á ferðinni efni í stórskáld ef aðeins er lagst yfir reglurnar.

Glæsilegt framtak, gaman að sjá viðleitni til hefðbundinnar ljóðasköpunar. Hún er allt of óalgeng á þessum síðustu og verstu tímum.

Ljóðið finnst mér gott, þrátt fyrir nokkra bragfræðihnökra eins og hæstvirtur T-Kex bendir á. Ég ætla hins vegar að leyfa mér að gerast svo kræfur að mótmæla ræðu meistarans að nokkru leyti og bæta e-u við.

T-Kex segir að í fimm bragliða frumlínum eins og í þínu ljóði þurfi annar stuðullinn að standa í þriðju kveðu. Þetta er ekki alveg rétt, þar sem stuðlar mega í svona línum standa í fjórðu og fimmtu kveðu. Dæmi um slíkt væri t.d. svona:

(Er) hugsa/nir ég /mínar /sekk í /svartar

Reglan um að stuðull þurfi að standa í þriðju kveðu í frumlínum á bara við þegar línan er fjórar kveður, eins og t.d. í ferskeytlu.

Ég tek undir það sem T-Kex segir um gnýstuðla, en vil bæta því við að ég tel rétt að leyfa st-, sn- og sl- að stuðla saman, vegna framburðar.

T-Kex talar um lýti í þriðju línu annars erindis, þar sem L-in í “leysi” og “læði” trufli stuðlana. Þetta er umdeilt, en ég vil meina að þetta sé í góðu lagi og þarfnist ekki endilega lagfæringar, bæði vegna þess að L-in eru bæði í lágkveðum og vegna þess hve langt er á milli þeirra. Þarna mundi ég hins vegar gera athugasemd við orðin sjálf, enda orðnotkunin “að leysa úr læði” ófullkomin. Talað er um að leysa e-ð úr læðingi, þar sem nafnorðið “læðingur” merkir fjötur. “Læði” er hins vegar ekki til sem stök orðmynd.

Að öðru leyti tek ég undir allt sem kemur fram hjá T-Kex. Hins vegar vil ég bæta við nokkrum ábendingum sem varða nokkuð sem kalla má “aukastuðlapar”. Í þessari sonnettu má finna slíkt í 2. og 4. línu fyrsta erindis og í 2. línu annars erindis. Þar hafa læðst inn “aukastuðlapör”, sem trufla auga hins bragfræðiþenkjandi lesanda. Þetta eru N-in í 2. línu 1. erindis, B-in í 4. línu 1. erindis og K-in í 2. línu 2. erindis. Aukastuðlapör á b.v. þessi teljast ekki til alvarlegra bragfræðivillna, en þau ber að varast af fremsta mætti.

Annars vil ég hrósa þér aftur fyrir framtakið og skora á þig að halda áfram að yrkja eftir okkar elskulegu bragfræðireglum - gangi þér vel!

Vel gert ^^