Það er alveg ótrúlegt hvað fólk er kærulaust í þessum efnum. Það þarf ekki nema eitt skipti. Um daginn var ég á leiðinni út úr bænum og tók fram úr Volvo sem einnig var á leiðinni út úr bænum. Í bílnum voru tvær konur og tvö börn 6-10 ára sem voru laus aftur í og fólkið á leið út úr bænum! Út á þjóðveg!! Ég hef einu sinni keyrt með 3 ára strák sem ekki var á þar til gerðum búða. Var mikið að pæla í því að rölta bara með hann alla leiðina (sem hefði tekið 2 mín.) En litli bróðir hans var líka...

ég var alveg búin að gleyma því að margir eiga við þetta vandamál að stríða í sínum sambandi þó ég hafi sjálf lent í þessu. Ég verð bara að taka það fram að það er ekki einungis í dæminu að stelpa megi ekki tala við stráka vini sína og öfugt heldur lenti ég í því að „mega“ ekki tala við vinkonur mínar. Mitt ráð er að bara að sleppa því að fara eftir „fyrirskipunum“ hins aðilans. ef sambandið springur þá betra fyrr en seinna því það gerist á endanum!

Það er alveg ótrúlegt hvað maður getur orðið brjálaður yfir óförum annarra og lifað sig inn í þetta. Til að byrja með þá er alls ekkert að þér…. kannski þú ættir að stoppa með drykkjuna í doldinn tíma, áfengi virðist fara svolítið illa í þig. Í öðru lagi þá skaltu ekki biðja um útskýringu frá þessu og pælingar hvort þið ættuð að hætta saman eða ekki. Alvöru samband er ekki svona. Mitt ráð til þín er að gera þig eins sæta og þú getur (en samt ekki of gellulega eða druslulega) sparkaðu gæjanum...

Ég verð að segja að GlingGlo náði einmitt að svar þessu hjá þér. Fyrri greiningin því hefði e.t.v. átt við mig hér áður fyrr en maðurinn sem ég er með í dag líkist miklu meira seinni lýsingunni hjá þér, enda gaf ég honum “vinir” treatmentið til að byrja með en hann var líka besti vinur minn og er enn í dag. Hann er með mjög fáa galla og í augnablikinu get ég ekki munað neinn nema að hann leyfir mér ekki alltaf að vinna þegar við þrösum (pínu galli). Ég held að þetta sé ekki málið að venjast...

Mami ertu viss um að þú viljir missa hann? Einu sinni var ég næstum því búin að missa strákinn sem reyndist síðan ást lífs míns. Þetta var mjög svipað. Ég vildi bara eiga hann sem vin en ég held að innst inni hafi málið verið það að mér fannst það sem við áttum saman miklu mikilvægara en öll samböndin sem ég hafði verið í áður. Ég hafði sett vináttu á hærri stall en sambönd því þau höfðu jú endað í einhverju fokki. Ég vissi allan tímann að vinur minn væri hrifinn af mér, hann sagðist meira...

Hvað er með ykkur fólk? Mér finnst þessi umræða hjá logandi mjög þörf enda hef ég oft byrjað að lesa greinar sem vekja athygli mína í en í staðinn fyrir að sjá álit annarra á efninu sem um ræðir koma athugasemdir sem eiga ekkert skylt við efni greinarinnar. Hversvegna er fólk að svara greinum ef það hefur yfirhöfuð ekkert að segja????

Ástin kemur bara allt í einu. Þú þarft ekki að bíða og sjá til hvort þessi manneskja sé hin eina sanna. Ég var illa haldin af skildbindingarfóbíu þegar ég byrjaði með kærastanum mínum. Við höfðum þekkst áður og vorum góðir vinir og mánuði eftir að við byrjuðum saman byrjuðum við að búa saman. Og ég sé alls ekki eftir því! Einhvernveginn fær maður svona tilfinningu eins og í Austin Powers: You complete me.

Þakka þér fyrir. En notendanafnið mitt er ormurof en þér er einnig fyrirgefið. Allir geta gert mistök.

Guð minn góður! Ég tók eftir því að í grein minni er a.m.k. ein stefsetningarvilla! Þar stendur: En eftir að hafa stundað huga.is í dágóðann tíma. En eins og við vitum öll þá eru lýsingarorð sem enda á an með einu n-i. Vonandi erfið þið þetta ekki við mig, ég veit ég hefði átt að lesa greinina mína betur yfir áður en ég sendi hana. Fyrirgefið og ekki segja yfirmanni mínum frá þessu, ég verð rekin.

Ég get ekki á mér setið. Eftir að hafa lesið þessa umræðu sem að mínu mati hefur snúist upp í heimskulegt þvaður verð ég að koma minni skoðun að. Auðvitað stingur það mann í hjartað þegar maður les grein sem er full af staðsetningarvillum og málfræðivillum. En eftir að hafa stundað huga.is í dágóðann tíma þá hefur maður vanist því að sjá y á vitlausum stöðum. Svo lengi sem fólk hefur eitthvað til málanna að leggja þá er mér skítsama (þið afsakið orðbragðið) hvernig fólk skrifar sinn texta....

Ég verð nú bara að segja að mér finnst þetta jú jaðra við framhjáhald. Manni finnst það alltaf ömurlegt þegar gaurar eru að tjá öðrum stelpum hrifningu sína og þetta með að haldast í hendur og það. Það er einhvernveginn of fallegt. Svona stund á maður bara að eiga ef hugurinn ef fullkomlega þar við. Ekki þegar kærastan situr heima!

Vá divaa. Varstu að lýsa mínum fyrrv. Nei annars hann var ekki svona rosalega slæmur. Að vísu var ég yngri en þú varst og eins og þú þá komst ég að því að hann hafði dópað allan tímann sem við höfðum verið saman (talið í árum nota bene). Og ég efast ekki um að hann hafi verið með stelpum framhjá mér. Besta vinkona mín sagði mér meira að segja að hann hafði reynt við sig á meðan við vorum saman, hún bara þorði ekki að segja neitt af hræðlu við að ég hefði látið hana lönd og leið. Hún sagði...

Sigga mín bíddu aðeins. Ég veit þú þráir barn en vertu 120% viss um að bæði þú og þinn heittelskaði þráið barn. Þangað til gerður eins og ég, sestu upp á manneskju sem á barn og bíddu bara eftir smá stund áttu slatta af þeim. Þú veist hvað ég á við við þekkjum báðar manneskju sem á eitt barn og annað á leiðinni og ég á pínu lítið í þeim báðum. Tíminn hleypur ekki frá þér það er nægur tími en báðir aðilar verða að vera tilbúnir að taka á móti barni í heiminn og ekki bara andlega. Ef maður...

Maðurinn hefur velt fyrir sér tilvist guðs í mörg hundruð ár. Ég get alveg viðurkennt að á stundum hefur mér fundist sem guð væri alls ekki til en einhvernveginn er eitthvað sem heldur trúnni í mér gangandi. Mér finnst gott að trúa á guð þó ég sé ekki mjög kirkjurækin. Þetta eru kannski leyfar af barnatrú en mér finnst hún góð.