Hvernig er hægt að segja að við lifum bara í líkamlegum heimi? Eru tilfinningar og hugsanir ekki til vegna þess að þær eru ekki líkamlegar? Við erum heldur ekkert öll eins, við erum öll mismunandi. Skynjun, túlkun, reynsla, mat á aðstæðum og fagurfræðilegt gildismat sem dæmi. Hvernig er hægt að vera það blindur að skilja ekki að lífið sem maður lifir sé ekki eina lífið og að halda þess vegna að heimurinn sé bara manns eigin hugur og ekkert annað? Það er alveg jafn kjánalegt og að halda að...