Fyrir mörgum, mörgum árum var ungur drengur, ekki sérlega lítill þó og ekki mjög ungur. Hann bjó í klaustri þar sem tilbeðið var guðinn Om (tarfur, örn, svanur segja sumir). Fyrir ofan drenginn, sem er lánlaus og lítilmegnandi í klaustrinu, sveimar örn með skjaldböku í klónum. Örninn sleppir skjaldbökunni sem fellur niður í garðinn. Þar rankar hún við sér, og þrátt fyrir mótmæli drengsins Brutha þá segist hún vera guðinn Om. Enginn trúir Brutha þegar hann segist hafa fundið guðinn sem fólk...
Hugi notar vefkökur til að bæta notendaupplifun á vefsíðunni og greina umferð um hana.
Einnig hefur Hugi uppfært persónuverndarstefnu sína. Skoðaðu stefnuna hér..
