Gömul og góð leið til að hæðast að einhverju, og sýna öðrum hvað eitthvað er fáránlegt, er að sýna þeim algjöran öfga fáránleikans í því sem maður gagnrýnir í von um að fólk átti sig. Mér hefur fundist það vera algengt sjónarmið að myndefnið skipti meira máli í ljósmynd en ljósmyndin sjálf (þó það sé í einhverjum tilfellum líklega ómeðvitað), og að mynd af einhverju fallegu sé falleg mynd, og að fegurð myndefnisins sé að mestu leiti ljósmyndaranum að þakka, óháð því hvernig hann nálgast...