Já, ég veit, það var dáldið steikt, Víetnams-draumarnir hans alltaf, Mister Duck (hvað hét hann á íslensku), og fleira. Földaniðurgangurinn og geðveikin fannst mér vera á mjög góðum stað, af því það gaf bókinni ótrúlega raunverulega tilfinningu. Svo aftur á móti endirinn þar sem fólkið fer (reyndar ekki að borða hvort annað, ef ég skildi það rétt, heldur) að ráðast á líkin og tæta þau í sundur og svo að stinga Richard (aðalgaurinn) var rosalega mikilvægur í sögunni. Af því að, eins og ég...
Hugi notar vefkökur til að bæta notendaupplifun á vefsíðunni og greina umferð um hana.
Einnig hefur Hugi uppfært persónuverndarstefnu sína. Skoðaðu stefnuna hér..
