Enn einn myrkur nóvembermorgunn hefur göngu sína, með ámóta myrkri snjókomu. Myrkri, segi ég því að henni fylgir svo sannarlega nístingskuldi. Ég stend upp við strætóskýlið og hoppa mér til hita. Reyni að giska á hvað tímanum líður, bjartsýn á að strætó muni senn láta sjá sig. Ég er ellefu ára. Há eftir aldri, en horuð og rengluleg. Ég á enga úlpu. Bara nokkrar gamlar en þykkar peysur, sem verða að duga þangað til ég fæ úlpu. Er að hugsa um að biðja bara um úlpu í jólagjöf í staðinn fyrir...

Ég hef lengi velt vöngum yfir okkar “einstaka” réttarkerfi og þeim fáránlegu dómum sem eru upp kveðnir hér, á okkar annars ágæta Fróni. Ég býst við því að margir séu orðnir þreyttir á því að lesa um vægast sagt ósanngjarna dóma í blöðum landsins. Ég er ekki þreytt lengur. Nei, ég er sko orðin alveg sjóðandi vitlaus yfir þessum tvískinnungi sem virðist vera allsráðandi hér heima við. Við agnúumst út í þjóðfélög annarra landa fyrir spillingu, ólögmætan hernað, pyntingar og guð má vita hvað en...

Reglur lífsins. Ég held að þetta sé ekki einusinni setning. Hver og einn lifir lífinu á sinn eiginn hátt. Þú ferð þínar eiginn leiðir, en ert þó oftast nær samferða samfélaginu. Annars gætirðu átt það á hættu að týnast. Ég týndist eitt sinn. Nú ætla ég að segja ykkur söguna frá því þegar heimurinn fann mig aftur. Ég sit hérna í herberginu mínu niðri í miðbæ Reykjavíkur og hlusta á klingjandi tóna Hallgrímskirkju rembast við að vekja borgina, sem þó er vöknuð til hálfs. Klukkan er óvinur...

Væri það ekki yndislegt ef við hefðum engar tilfinningar. Ef við værum ekki mikið meira en steinar í fjöruborði. Allar mannlegar tilfinningar og meðvitund væru á við rúllubagga úti á túni. En hvers virði væri það þá að standa sem steinn og geta ekki í einsemd sinni fundið ljúfan andvarann strjúkast við kinn sína? Ég andvarpa þungan þar sem ég stend uppi á stærsta hólnum og lít einu sinni enn yfir þennan fallega stað. Ósjálfrátt leiði ég hugann að þeim. Vinunum. Sé þá fyrir mér, glaðbeitta,...

Hvernig gat hann verið svona sjálfselskur og ósanngjarn? Hún leit út um rúðuna farþegamegin og andvarpaði. Fallegt stöðuvatn blasti við á hægri hönd en þegar henni varð litið til vinstri sá hún ekkert annað en endalausa móa og mýrar. Það var raki í loftinu og þokuslæðingur lá yfir dalnum. Hversu ömurlegt? Ólýsanlega! Faðir hennar hafði fengið stöðu sem læknir í litlum kaupstað austur í landi og ákveðið að skella sér þangað. Henni fannst þetta ekki alveg ganga upp því að hann hafði þar með...

Þetta er lítið ljóð sem ég samdi um vonleysi. Auk þess er þetta frumraun mín í ljóðagerð, svo að endilega segið mér hvað ykkur finnst :) Ef að allt í heimi hér virðist vera vonlaust, Þá reyndu bara að þykjast vera þú. Því ef þú bara þykist nógu lengi þá vittu bara til, þú verður þú!

Mér finnst eiginlega vera of lítið ritað um íslenska sagnfræði hér á þessum vef:)Mín skoðun á því er sú að það er búið að vera að troða í okkur íslenskri sögu frá því að við vorum í 4.bekk, ef ekki fyrr. Svo að ég held að flestir séu búnir að fá sig fullsadda af íslenskri sagnfræði. En áhuginn kemur aftur hjá sumum og enn aðrir halda sínum áhuga þrátt fyrir allt. En ég ákvað í ljósi þess að lítið er um greinar hérna á huga sem snerta okkar ástkæru fósturjörð að láta hér inn grein, eða...

Þegar ástin loksins lætur á sér kræla erum við flest öll óundirbúin og algjörlega varnarlaus. Ég trúi á ást við fyrstu sýn, einfaldlega vegna þess að ég hef sjálf orðið ¨fórnarlamb¨ þessa. Ég segi fórnarlamb vegna þess að ástin getur sært mann svo mikið að líkamlegur sársauki verður óskaplega smávægilegur samhliða því. Ég skrifa þessa grein vegna þess að þann 4.desember síðastliðinn varð ég fyrir missi sem aldrei verður bættur. Þann 14.september 2003 byrjaði ég með mínum fyrsta kærasta. Ég...

Þannig er að í byrjun desembermánaðar 2004 lést kærastinn minn til rúmlega eins árs. Síðan þá hefur mér dreymt hann svo til stanslaust og mig langar til þess að skrifa niður drauma mína hérna, bæði til þess að fá álit og einnig til þess að ég geti síðar meir komið hingað aftur og lesið skrif mín. Svo að ég gleymi þeim nú ekki. 1. Tæplega viku eftir andlát hans dreymir mig að ég ligg uppi í rúmi mínu og sný höfðinu upp að veggnum. Ég heyri einhvern koma inn og ganga upp að höfðagaflinum. Þá...

Ókey, ég fór á Landsmót…eins og kannski margir aðrir…þetta var skemmtilegt Landsmót…en ef að hausinn á mér var í flækju fyrir…þá er hann í ennþá meiri flækju núna! Þannig er að fyrir tveimur árum síðan kynntist ég strák, sem ég féll svona gjörsamlega fyrir. Ég hef verið hrifin af honum núna frá því í Júlí 2000 og þangað til í svona febrúar 2002 en þá fékk ég loksins nóg og ákvað að halda bara áfram. Hann vissi að ég var rosalega hrifin af honum en hann hafði engan áhuga á mér. Í febrúar fór...

Ég bara spyr, hvernig á eiginlega að reyna við stráka? Þeir koma nefnilega oftast til mín og reyna við mig en ekki öfugt. Svo er ég svo hrikalega feimin hvað þetta snertir. Ég er ekki búin að vera í föstu sambandi í ár.Það er nefnilega þannig að ég er búin að vera rosalega hrifin af strák núna seinastliðið ár, en hann er með stelpu og dæmi. Ég held að mér sé loksins að takast að komast yfir hann. Núna á föstudaginn fór ég á ball, sem er ekkert frásögu færandi, nema að þar sá ég þennan líka...

Jæja, úff, best að maður byrji bara á byrjuninni! Þannig er að fyrir tæpum 2 árum flutti ég hingað út á land til fósturforeldra, því að mamma mín er dáin og pabbi minn vægast sagt algjör skíthæll, ég fór sem sagt ekki í fóstur af því að ég er eitthvað rugluð heldur bara út af heimilisvandræðum. Þegar ég var búin að vera hérna í u.þ.b 2 vikur fór ég með dóttur fósturforeldra minna á hestbak(ég hef alltaf verið mikil hestakona og hef nánast búið á hestbaki síðan ég var 3 ára, þessvegna fannst...

Já, er það venjulegt að vera búin að vera hrifin af strák í tæpt ár, jafnvel þó að maður viti vel að ekkert muni ganga, og líka að hann sé með stelpu?! Sko, þannig er það að ég bý út á landi. Ég flutti hingað fyrir rúmu ári, til fósturforeldra, því að ástandið á heima hjá pabba mínum er nú ekki sem best, og mamma mín er dáin. Konan á heimilinu á, eins og svo margir, bróður, og þessi bróðir hennar á son. Og það vill svo til að þessi strákur er allt sem ég hef óskað mér. Hann er hestamaður,...

Ehhemm, ég kann ekkert á þetta, og þessvegna fer þessi grein kannski á vitlausan stað. En, jæja, það skiptir nú ekki svo miklu máli, eða hvað?;) Jæja, um daginn dreymdi mig að ég væri að ganga eftir vegi, malbikuðum vegi, eins og það skipti einhverju máli:) Svo mætti ég konu. Ég kannaðist eitthvað svo rosalega við hana, svo að ég stoppaði og fór að tala við hana. Hún virtist alveg þekkja mig, svo ég spurði hana hver hún væri. Hún sagðist auðvitað vera mamma mín. Sko, það er nefnilega þannig,...