Já, áhugi fyrir ljóðum er nær enginn, ljóðabækur enda á bókasöfnum, hjá ættingjum eða rykfalla í geymslum og hillum bókabúða. Þetta er leiðinlegt í ljósi þess að það er hægt í þessu skyndibitaþjóðfélagi að horfa á ljóð sem svona fast food útgáfu af sögu,, fólk les ljóð fyrir svefninn,, eitt ljóð til að hressa sig við, eitt ljóð sem eldsneyti á ástarsorgina osfrv… Ég hef tekið mjög mikið eftir því að fólk taki manni sem hálf útdauðu fyrirbæri þegar það veit að maður semur ljóð,...