Bókin heitir spor í sandi ljóðið heitir í öxnadal og er svona. Skáld er ég ei, og innblástrunum fækkar, andagift minni er löngum þungt um vik. Mun ég þó yrkja, meðan krónan lækkar og mæddur bóndi nær sér ögn á strik. Öxnadalssólin sér til gamans hækkar, suðar í hlíð og slakka spræna kvik. Blágresið hlær og hrútaberið stækkar. Hérna gekk Jónas um, með mal og prik. Skáldið mitt góða, vinur fjalls og flóa. frá fegurð þinna drauma heim ég sný. Hver fljótt vér allir fundum harma nóga, þótt flest...