Sóði stundar tippatog, Steindór litli dvergur, hraður hristir vininn sinn, hann kítlar sínar hnetur. Þybbinn þykir og ljóðrænn mjög, þá eigi battli ég ætl'að hann tapi, í rímum roggnum dregur að drög, að hann fýli það í rassgatið. Þykir þursinn ei heill á köflum, þó kemst hann daginn svosem af, heimskuna mætti þó mæla í stöflum, höfuðið fast í miðju á bólakaf.