Eins og þið hafið mörg hver orðið vör við í gagnrýnum mínum, þá kalla ég ákaft eftir stuðlum og höfuðstöfum þegar þið notið rím. Ég veit ekki hversu vel þið eruð að ykkur í bókmenntum þannig að ég hef hugsað mér, að ræða þetta hugtak aðeins. Ljóðstafir eru elsta stílbragð í íslenskum ljóðum. Það fluttist hingað með landnámsmönnum þeim er fluttu ljóð. Þess ber glöggt merki í ljóðum eins og ,,Sonatorrek“ og Hávamálum. úr Hávamálum 6. að Hyggjandi sinni skylit maður Hræsinn vera Heldur gætinn...

'A að halda ljóða(huga)kvöld? Hvernig væri slíkt skipulagt? Bara umræður um ljóð eða yrði ljóðaupplestur?

Lífið er á allt frá upptökum að árósum við erum eitt við drekkum úr ánni bikar fullan við erum eitt við syndum um djúpa hyli steypum okkur niður háa fossa við erum eitt

svart húm, siglir yfir sléttuna Rökkur sem engin ljós kveikir eins og ábreiða sem þú dregur upp yfir axlir þér en finnur hvergi hlýju langt í burtu hljómar einmana kráka og myrkur skín af fjöðrum hennar þú finnur dofa í fingrunum og hugsar hvar er sú sól er áður tengdi saman jörð og himinn því í kvöld siglir svart húmið yfir sléttuna

Hvert spor fótspor í ljósum sandi hvítrósaðir öldufaldar strjúka fætur þína blíðlega og aldan máir spor þín

Það er alltof mikið um það að ljóð hér á vefnum fái enga gagnrýni. Ættum við ekki að taka höndum saman um að gagnrýna öll ljóð. Eftir að hafa lesið ljóð yfir reynum að finna einhver orð handa skáldunum. Hvort heldur sem er jákvæð eða neikvæð, um það sem betur mætti fara eða það sem er gert vel. Ekki bara láta ljóðin líða hér í gegn án þess að segja neitt. Sum ljóð eru lesin 40-50 sinnum og enginn segir neitt. Vissulega á þetta við um mig líka, enda ætla ég að taka mig á. En eruð þið ekki til...

Í huga þér slær lítið kjarnorkuhjarta sem lekur út að lokum og við fáum krabbamein sem dregur okkur öll til dauða

Þegar horft er aftur til fortíðarinnar má vel greina, í bókmenntasögunni, ákveðnar stefnur. Raunsæi, rómantík,nýrómantík osfrv. en er hægt að greina einhverja ákv. stefnu/stefnur í bókmenntum í dag? Hvernig mynduð þið skilgreina ykkur sjálf sem skáld? Fylgið þið einhverjum stefnum? Eru einhverjar hugmyndir í nútímanum sem þið mynduð telja einkennandi fyrir hann? Eða ríkir almennt stefnuleysi og upplausn? Hvað finnst ykkur?

Tifar Tifar Tifar Tifar Tifar þar til að þú stoppar.

'Eg hef oft velt fyrir mér, á undaförnum árum, hvort ljóðformið sem táknmiðill sé búinn að ná hámarki sínu. Eftir að formbyltingin var gerð, virðist sem að ljóðið sé komið í öngstræti. Sé ljóðinu stillt upp við hlið skáldsögunni kemur í ljós að ljóðið er eins og hrörnandi hundur, gamall og skapstyggur en skáldsagan léttur og leikandi hvolpur. Skáldsagan er opin í báða enda en mér virðist ljóðið ekki á sömu braut. Hvað finnst ykkur?

nóttin vefur þér í svarta arma sína strýkur þér um enni hvítkalda hönd

Margt af því sem sagt var í dag Rann inn á augu okkar -eins og snjóflóð um hábjartan dag í sólbráðinni leynist þú