Tregir hálsar snúa höfða andvarpa og brosa glotta og ráfa í stefnuleysi sínu augun svört og dauf tómleg og einmana leitandi að eiganda án þess að blikka vafrandi án hugsunar eltandi drauma uns þeir skilja að örlög eru blekkingar rassalfu
Við tár og öskur blóð og svita hefur hann ákveðið að líta við Með föðurlegan svip og móðurást í hjarta sér hann en gerir ekki neitt Hann grætur við sjón á því sem úr hefur orðið við þróun undir skýjunum Í hljóðlegu veini snýr hann baki og gengur á brott Nú hafa blóminn tekið við sér og sólinn eltir tunglið á nýjan leik en spurningar vakna - Hver hefur tekið við ??
Maður situr og starir út í loftið situr og hugsar um hvernig menn elska, missa, gráta og sakna Manni svíður, brennir, klæjar og svitnar lífið sem þú eitt sinn þekktir flöktir fyrir þér þar til þú sérð blóðið á höndum þér Þú ælir, öskrar og vælir engist um í sársauka finnur til í hverju beini þar til þú ákveður að hætta að finna
Hættu og láttu mig vera Ég þarf þig ekki Ég hef engin not fyrir þig Fyrir mér ertu ímynd fyrir aðra Lélegt hugarfóstur einhvers Til að grípa í Til að halda sér á floti Hughreysta sig þegar Sálin er veik og Myrkrið hefur yfirhöndina Þú dóst fyrir eigin syndir … Ekki mínar……. Ég þarf þig ekki
Ég gerði mér grein fyrir því afhverju barnið horfði svona á mig þegar ég fann vott og hlýtt blóðstreymið fara ofan í hálsmál …. ég ákvað að gera ekkert í því en lenti ósjálfráða í einhverskonar störukeppni við krakkann….. horfði svo á nokkrar feitar konur af elliheimilinu stíga inn í strætóinn og brosa síðan í átt að mér eins og hún hafði passað mig í fimm ár. Brosið breytist samstundis í fyrirlitningu við uppgvötun ástands míns. Ég taldi það best á þessum tíma að hóta limlestingum og morði...
Þegar þú gengur um hugan minn traðkar á mér og trítlar svo hljótt og sætt í burtu.. kemst ég ekki hjá því að sjá að ástin hefur sína kosti og galla……. ef það er sú ógnvænlega tilfinnig að vera bundin niður eins og fáviti eða þegar þú finnst þú svífa og ekkert, ekkert gæti eyðilagt það sem þú átt þá kemst ég ekki frá því að sjá að ástin hefur sína tinda og dali
Í hausnum mínum eru öflinn tvö að leika sér .. þeir kubba saman stóra turna og klessa þá svo niður með litlu bílunum sínum ákveða síðan að fara í eltingarleik og skiptast jafnt á að ver´ann hlaupa upp og niður .. detta, gráta og halda svo áfram Hvað gerist þegar þau verða fullorðinn ??
Þar sem ég sit einn og velti fyrir mér hvað sé næst… rennur upp þessi kunnuglega tilfinning .. kuldi og yfirþyrmandi sorg … reiði einsemdin stendur fyrir framan mig og hún hæðist að mér og mínu hugleysi, flissar og bendir spyr mig hvort ég sé aumingi, eins og allir hinir spyr hún hvort ég sé eitthvað skrítinn……. loks ákvað ég að enda það…. spurningar, undankomur, einsemdina og tómleikan …… þar sem ég sit ákveð ég að binda enda á það sem aldrei passaði inní.. það sem enginn vildi þar sem ég...
Ég sit fyrir framan blaðið og græt tárum sem ekki sjást fyrir hluti sem höfðu brugðist … sem ekki höfðu verið mér til fótfestu á tímum þegar sálin var dauð … máttlaus eftir erfiðar samræður við dauðan og almættið. En ég lít útum gluggann og þegar ég sé hvar blómin rísa á ný og bros laumast fram yfir stífar varir sólarinnar veit ég að nýtt tímabil er að ganga í garð og risar fortíðarinnar hafa lagst niður…… ….. nú veit ég að hún sé vöknuð … og hún mun aldrei aftur sofna ….
Hann situr undir trénu situr bara þarna eins og ekkert sé, glottir jafnvel Eitthvað sem mér hefur alltaf vantað eitthvað sem allir eiga …. nú verð ég eins og allir hinir minn eigin…. nýr 10 gíra heili…
Ég horfði á vegginn gagnrýnum augum. Eins og ég hataði hann. Ógeðslegur, hvítur veggur sem hafði getað gert Freud geðveikan. Hvern andskotinn var ég að gera hérna hvort eða er. Það leið ágætis tíma áður en ég nennti að standa upp. Vissi ekkert hvert ég var að fara en ég hélt bara áfram. Í skóna og út…… Ég gekk rólega niður götuna. Ég hlít að hafa litið út fyrir að vera mjög yfirvegaður…. brosti framan í einhverjar gamlar kellingar og fékk samstundis nístandi hausverk. “Þú átt skilið að...
Lífið mitt … - er pinninn á sleikipinna seldur ofan í ginið á svínum í gervi kaupmannsdótturs - með hlandgulum tönnum og píkubleikum vörum er ég eyddur ….. nagaður með smjatti og ánægjusvip er mér síðan hent í jörðina jafnskjótt og ég kom er ég farinn
Afhverju hefur alltaf verið svona erfitt að botna eitthvað í lífinu … Þú telur loksins hafa uppgötvað leyndardóma lífsins en svo birtist eitthvað á sjóndeildarhringnum sem þú gætir ekki skilið minna í. Kynslóð á eftir kynslóð hugsar og pælir og hugsar síðan aðeins meira og hver og einn einstaklingur kemst að því sama, kannski aðeins öðruvísi útfært. Allir pæla í því hvort að guð sé til, hver tilgangur lífsins sé, afhverju þú sért eins og þú ert. En erum við í raun að komast nær einhverju...
Hugi notar vefkökur til að bæta notendaupplifun á vefsíðunni og greina umferð um hana.
Einnig hefur Hugi uppfært persónuverndarstefnu sína. Skoðaðu stefnuna hér..
Hugi notar vefkökur til að bæta notendaupplifun á vefsíðunni og greina umferð um hana.
Einnig hefur Hugi uppfært persónuverndarstefnu sína. Skoðaðu stefnuna hér..
