Ég er ein af þessum sem hugsa of mikið þegar kemur að ástinni, hvað gæti skeð ef ég myndi láta hinn aðilan vita svo lítið sem að ég hefði smá áhuga á honum eða bara ef hann sæi mig nú horfa á sig, semsagt ég er feimin og hrædd við höfnun sem hefur hins vegar aldrei komið fyrir og skil þess vegna ekki afhverju ég læt ekki bara vaða. Strákar þurfa yfirleitt að ganga í margar vikur á eftir mér bara svo ég kíki á rúntin með þeim eða bara í bíó. Nú er það orðið svoleiðis að ég er búin að vera...