Ég skal gefa þér hugmynd um verknað manns sem hefur ekki tilgang, thossinn. Að láta sér leiðast. Stundum leiðist mér, því ég hef ekkert að gera, leiðindin eru tilgangslaus. Aftur móti væri svo hægt að þræta f. það hvort að “láta sér leiðast” sé verknaður. Af hverju eru sumir svona vissir um að það sé munur að Tilgangnum og tilgangi, eins og e-r orðaði það. Er lífið ekki samsett úr litlu hlutunum :)? p.s. Af hverju er í tveimur orðum Hjartanlegar kveðju