mjög falleg grein, veit hvað þú ert að ganga í gegnum,ekki langt síðan amma dó, hún vissi ekkert skemtilegra en að vera góð við okkur barnabörnin samt heimssótti maður hanna altaf sjaldnar og sjaldnar þegar hún veigtist. það sem létti undir sorgina hjá mér er að eg heimssótti hana sama dag og hún dó og gat því kvat hana því við vissum öll að hún ætti stutt eftrir en ekki svona stutt. eftir það hef eg reint að lifa eftir mottoinu að koma fram við alla eins og þetta sé seinasti dagurinn með þeim..