æj ég gleymdi að segja frá því þegar ég hræddi önnu betu… ég var sko að labba upp stigann og hún var þarna uppi og það var geðveikt dimmt. þegar ég var komin upp horfði anna beta geðveikt lengi á mig með svona skrítnum svip, og þá ákvað ég að öskra bara, svona upp á djókið (ætlaði ekkert að bregða henni). svo brá henni svo mikið að hún fór nærri því að gráta eftir á.