ætla að þröngva hérna uppá ykkur þremur hroðaverkum í einum pakka, vona að einhver haldi þetta út…reikna samt ekkert frekar með þvðí, spurning hvort admininn setji þetta ekki bara á korkinn þarsem fólk getur lesið yfir mér og skammað mig fyrir slöpp vinnubrögð… lifið heil! ——————————————– ———————– SANNUR ÍSLENDINGUR hann stendur af sér storm og regn hann stýmir uppí rokið hann er þjóðarinnar dyggur þegn hann þolir allt og er ekkert um megn hann er feitur svo hann getur ekki fokiðmyndræn sýn...

Vinsamlegast athugið að þetta er skrifað með það í huga að sakamálasögur ERU skrípasögur og eiga ekki skilið að vera vel skrifaðar… og þessi skilur okkur lesendur ekki eftir með svarið í höndunum, hún endar án endis og það er ekkert framhald. Njótið. Baldur Benónísson, einkaspæjari, flettir upp frakkakraganum tilað skýla sér fyrir norðanslyddunni. Reykjavík, borg glæpanna, opnar kaldan faðm sinn og býður hann velkominn. Nóttin er myrkari en venjulega, það er einsog frostið sé ekki bara...

Með penna í hönd og hugsanastíflu ég reyni að yrkja ljóð, en ljóðið verður að ótal orðum sem kunna sér ekki hóf og flæða á pappírinn, eitt af öðru og verða á endanum flóð. Mín hugmyndaauðgi er stöðnuð í bili, nú tekur við svitakóf. …Ljóð er orð og orð eru ljóð. Ljóðamorð eru ekki bönnuð með lögum… Hugsanaflæði stíflar hugsanagang… Nei, þetta gengur ekki… …Hvað ef ég færi að sofa á daginn og lifa á nóttunni? Myndi ég þá á endanum breytast í uglu? Spurning…...

mig dreymir oft að hjálpa til og hjálparhönd rétta og hjálpa þeim sem eiga vin í romsu dánarfrétta en erfitt er að aðstoða þegar heimurinn er bleik froða og heimurinn mig skapaði ekki fullkomnari en þetta ég vakna oft á nóttunni með nístingskulda í æðum og nenni ekki að hugsa um það að ég hef tapað gæðum og ekkert get ég gert í því ég get ekki orðið “næs” á ný og nóttin hún er myrk og dimm og kulnað er í glæðum sem manneskju þá finnst mér hart að fagna hverju spori sem frekir ráðamennirnir...

Harpa vaknaði eina nóttina við tómleikatilfinninguna í maganum. Hún var einhvernveginn stærri en venjulega. Harpa settist upp í rúminu og horfði útí myrkrið. Það stóð einhver þarna við gluggann og reykti. ,,Halló,\“ hvíslaði hún skjálfandi röddu. Skugginn á glugganum snéri sér við. Samt sást nánast ekkert annað en glóðin í sígarettunni. ,,Halló,\” heyrðist frá skugganum. Svo sneri hann sér aftur við og hélt áfram að reykja. ,,Ertu vinur mömmu?\“ spurði Harpa litla, sem var forvitin að...

Smá tilraun;) Þitt ljós er slokknað, þinn andi farinn, þínar hendur skapa ekkert meir. Þín orð nú þögnuð, þínir dagar flognir, þín minning út þó aldrei deyr. Það er sárt að hugsa. það er sárt að muna. Þú framkallar í augum mínum tár. Þú skildir eftir sorgir og gleðistundir líka. Skildir eftir í hjarta mér opið sár. Það er sárt að vakna hvern dag í tómi, vitandi að þú ert ekki hér. En þú ert hjá Guði, í Himnaríki, og ég veit að allt er gott hjá þér. Einhverntíman seinna sjáumst við aftur. Ég...