Jæja, þar kom að því!! Libby snappaði af því að sjá hvað foreldrar sínir voru happy og ánægð saman og rauk af stað til þess að hindra það að Drew myndi selja sinn hluta í verkstæðinu og flytja burt frá Ramsay-street. Það var þvílík dramatík í enda þáttarins þar sem Libby flýtti sér á verkstæðið, þar sem Drew var á sama tíma að undirbúa undirskrift samningsins. Þátturinn endaði svo á því að Libby óð inn og hrópaði: “Drew, don´t sign it!!!” He, he,..ég gat nú ekki annað en hlegið að þessu...

Ég á strák og ég og pabbi hans erum ekki saman. Aðra hverja helgi fer hann til pabba síns og er þar frá föstudegi fram á sunnudag. Allt í góðu með það, nema að oftast (ef ekki alltaf) þegar hann kemur tilbaka er hann rosalega upptjúnaður og eiginlega frekar erfiður. Hann er óhlýðinn, stundum vælinn, virkar eirðarlaus og hreinlega eins og honum líði ekki vel, það sé eitthvað að angra hann. Strákurinn er 3ja ára. Það skal tekið fram að hann er alltaf mjög hress fyrst eftir að hann kemur heim...

Sonur minn er 3ja ára og ekkert sérstaklega frábrugðinn öðrum börnum, nema þá kannski helst að því leitinu til að hann er gáfaðri ef eitthvað er (þó ég segi sjálf frá). Hann hefur alla tíð verið fljótur að læra, er duglegur og klár gæji. En það er nú ekki aðal tilgangurinn með þessu bréfi. Málið er það að síðastliðna viku hefur það gerst aftur og aftur að hann hefur “vitað” hluti, sem hann ætti ekki að vita (og séð eitthvað sem hann ætti ekki að sjá (!), eða öllu heldur, séð það sem aðrir...

“I went to a party, Mom” I went to a party, Mom and remembered what you said. You told me not to drink, Mom so I had a sprite instead. I felt proud of myself, Mom the way you said I would, that I didn't drink and drive, Mom though some friends said I should. I made a healthy choice, Mom and your advice to me was right as the party finally ended, Mom and the kids drove out of sight. I got into my car, Mom sure to get home in one piece, I never knew what was coming, Mom something I expected...