Ég þarf því miður að láta frá mér kanínuna mína vegna óviðráðanlegra orsaka. Hann er ca. 2 mánaða gamall blendingur dverg- og venjulegri kanínu, svartur með eina hvíta loppu. Getur e-r tekið hann að sér fyrir mig? Eða ef það gengur ekki, veit þá e-r hvað maður getur gert ef maður þarf að losna við gæludýr en finnur ekkert annað heimili handa þeim?

Kossar þínir brenna hörund mitt, þeir eru litaðir lygum.

Ég er ekki ekta. Ég er aðeins mynd, skuggi sem fellur á vegg. Ég er andblær draumanna, og er hvergi til nema í hugskoti þínu.

Það gildir einu 29. júlí ´99 hvort eru dagar eða aldir síðan vorum við, þig man ég um eilífð. Loki ég augunum og hugsi um þig finn ég hendur þínar á líkama mínum, varir þínar við eyra mitt, hjarta þitt slá í brjósti mínu.

Sjá, jafnvel fjöllin breiða úr vængjum sínum og hefjast til flugs.

Finn mjúkhenta sólargeislana strjúka mér um andlitið og læða fingri niður um hálsmálið á nýja sumarkjólnum. Þeir leika um mig alla og fylgja mér á göngu minni. Á túninu vaxa þúsund litlar sólir. Þær sleikja grasið og brosa við mér er ég geng milli þeirra og passa mig á að stíga ekki á þær. Tælandi fagur liggur lækurinn í rúmi sínu og tekur mér fagnandi. Hann gælir við nakta fætur mína og kyssir mig á ökklann. Þó get ég ekki dvalið hjá honum, verð að halda áfram. Stíg upp úr lostköldu vatninu...

Finn mjúkhenta sólargeislana strjúka mér um andlitið og læða fingri niður um hálsmálið á nýja sumarkjólnum. Þeir leika um mig alla og fylgja mér á göngu minni. Á túninu vaxa þúsund litlar sólir. Þær sleikja grasið og brosa við mér er ég geng milli þeirra og passa mig á að stíga ekki á þær. Tælandi fagur liggur lækurinn í rúmi sínu og tekur mér fagnandi. Hann gælir við nakta fætur mína og kyssir mig á ökklann. Þó get ég ekki dvalið hjá honum, verð að halda áfram. Stíg upp úr lostköldu vatninu...

Laufin halda fast í lífið, vita hvað annars verður. Gefast þó upp, eitt af öðru, fyrir óvægnum árásum vindsins. Hrapa hægt í dauðann, í rotnandi hrúgur fallinna félaga.

Hlutabréfin í lífi þínu uppseld, allar silfruðu stundirnar annarra eign; draumavísitalan hærri en nokkru sinni fyrr. Brothættar gælur mínar verðlausar, megna ekki legnur að færa mér þig. Veit svosem að þetta er ekkert sérstaklega gott. Það var skrifað fljótlega eftir sambandsslit þegar litla hjartað mitt var hálfbrotið.

Þú ert barn myrkursins. Nóttin hefur fóstrað þig, sáð sorta sínum í sál þína. Augu þín, eins og botnlaus himinn, spegla rökkkrið og óttann sem í þér býr. Því jafnvel næturbörn geta óttast myrkrið. Samdi þetta um mann sem ég þekkti einu sinni. Það var mikið myrkur í honum, en líka mikil birta.

Það gildir einu hvort eru dagar eða aldir síðan vorum við, þig man ég um eilífð. Ef ég loka augunum og hugsa um þig finn ég hendur þínar á líkama mínum, varir þínar við eyra mitt, hjarta þitt slá í brjósti mínu.